Daarom wachtte ik tot die niet meer de nieuwste was, zodat de prijs lager werd. Die PC werd dan goedkoper, maar was toen niet meer helemaal up tot date. Ik richtte mij daarom op de nieuwe up to date computer, die echter wel duurder was. Daarom wachtte ik tot de up to date computer goedkoper werd. Toen had ik het door: op die manier koop je nooit een computer, om verder te komen moet je een stap durven zetten.
Ik kom hierop omdat sommige bestuurders graag wachten met energiemaatregelen. Ze zeggen dat er over een aantal jaren betere mogelijkheden zijn, en zien daarin een argument om nu niets te doen. En er zit ook wel wat in: over tien jaar zijn zonnecollectoren veel voordeliger, en hebben ze meer plaatsingsmogelijkheden, misschien ook op ramen of wanden. Ik hoor dat argument al jaren, en de komende tientallen jaren zal er ook wel logica in zitten. De klimaatverandering wacht echter niet en om die in te perken moeten we over 10 jaar 49% CO2-reductie hebben gerealiseerd (volgens het Klimaatakkoord, in de plannen van de EU zou dat meer moeten zijn). Dat klinkt misschien als te overzien, maar we zijn al 30 jaar bezig met energiebeleid, daarin heeft Nederland een CO2-reductie van circa 20% gerealiseerd. Dat is minder dan de helft van de doelstelling 1990 - 2030, het grootste deel van die doelstelling moeten we er de komende tien jaar uitpersen. Het tempo moet enorm worden opgeschroefd, we verminderden de emissie tot nu toe met 1/3% per jaar, dat moet 3% per jaar worden, 10 keer zo snel.
Het realiseren van een energie-project vergt veel doorlooptijd. Tussen het eerste idee voor de plaatsing van een windturbine en het werkelijk produceren van elektriciteit met die windturbine, zit gemiddeld 7 jaar. Sommige projecten van zonne-energie zijn iets sneller, maar 5 jaar is al snel. En voor de enorme omschakeling van de nog te realiseren 30% CO2-reductie hebben we veel massa nodig. Innovatie kan daar iets aan bijdragen, maar voordat een innovatie massaal op de markt komt, ben je zo 5 jaar verder. Een innovatie die morgen bewezen wordt, zou dus in2025 marktrijp kunnen zijn en in 2030 zouden dan de eerste projecten daarvan gerealiseerd worden. De bijdrage van die innovatie aan de benodigde CO2-reductie in 2030 zal dus heel beperkt zijn. Dat geldt in het bijzonder ook voor kernenergie, het bouwen van een centrale kost met alle voor-trajecten meer dan 10 jaar. Als er al een bedrijf is dat eraan durft te beginnen, op dit moment durft niemand zo’n onzeker traject in te gaan. Voor de nieuwe thorium-technologie moet de innovatie nog beginnen, die zal de komende 20 jaar weinig bijdragen. Maar conform het Klimaatakkoord gaan we de komende jaren heel veel windturbines plaatsen. Die zullen tegen 2040 zijn afgeschreven. Als alles in de ontwikkeling van kernenergie meezit zou het mogelijk zijn dat een nieuwe kerncentrale het wegvallen van de opwekcapaciteit kan compenseren van de windturbines die we de komende jaren gaan plaatsen.
Na 2030 moeten we nog verder gaan met CO2-reductie, en het lage en middelhoge fruit is dan geplukt, dus we moeten zeker inzetten op innovatie. Maar voor de nog te realiseren reductie tot 2030 moeten we uitgaan van de mogelijkheden die we op dit moment kennen. Het argument “in de toekomst hebben we betere mogelijkheden om onze doelen te realiseren” klopt dus, maar de conclusie dat we nu even niets hoeven te doen is niet terecht. We hebben niet meer de luxepositie dat we op de toekomst kunnen wachten.
Jaap v.d. Velden
