Met hulp van de SP3-bijdrageregeling van de provincie onderzoekt de gemeente nu de haalbaarheid van het plan. Elise van der Bruggen (adviseur energietransitie) en Pascal Hendriks (projectleider ruimtelijke ontwikkeling) van de gemeente Roosendaal vertellen erover.

Hoe is dit project ontstaan?

Elise: “De gemeente maakte plannen om de gevel van theater De Kring te vergroenen en verduurzamen. In de voorbereiding ontdekte het installatie-adviesbureau Klictet dat we hiervoor hadden ingehuurd, dat de warmtepanelen die we op de gevel wilden plaatsen, tweeënhalf keer meer thermische energie opwekken dan De Kring zelf nodig heeft. Pascal, onze projectleider, riep toen: ‘dit is zo kansrijk, hier moeten we iets mee doen! Ook al hebben we er eigenlijk geen tijd voor, we doen het tóch’.

Lang verhaal kort: nu onderzoeken we of we die warmte kunnen distribueren naar andere gebouwen. Is het haalbaar? En welke juridische, technische, financiële en maatschappelijke aspecten komen erbij kijken?”

Pascal: “Dit project is voor ons heel belangrijk. Het is mogelijk een oplossing voor ons duurzaamheids- en warmtevraagstuk, met name in de binnenstad. We zijn blij dat we dit onderzoek met hulp van het SP3-fonds konden starten.”

Welke uitdagingen komen jullie tegen?

Elise: “Tijdens het proces ontdekten we: om het haalbaar te maken, moet je breder naar het vraagstuk kijken. We gaan nu een drietal panden volledig doorlichten om te kijken: hoeveel warmte hebben zij nodig, wat vraagt dat van onze warmte-oplossing? Als dat allemaal loopt, doen we hetzelfde voor een aantal extra gebouwen. We onderzoeken ook de mogelijkheden van een waterbuffer, waarmee we warmte kunnen opslaan. Om dat te doen, moeten er heel veel verschillende mensen meedenken – van techniek tot financiën. Dat hadden we vooraf niet voorzien.”

Pascal: “De grootste uitdaging voor ons is om dit allemaal terug te brengen in een heldere business case, waarmee we aantonen dat dit kán. Daar werken we nu hard aan.”

En, lukt dat?

Elise: “We weten nu dat het technisch gezien mogelijk is. We zijn nu vooral bezig met het financiële en juridische stuk. Daarbij is de belangrijkste vraag: van wie worden de warmtepanelen straks, van wie wordt de warmte, wie is de leverancier, wie zijn de afnemers? Met andere woorden: waar brengen we het onder? En wat is daarvoor de beste juridische constructie?”

Hoe zorgen jullie dat andere gemeenten hier straks ook mee aan de slag kunnen?

Pascal: “We werken aan een doorstroomschema, dat je aan iedere projectleider van een gemeente kan geven. Daarin staat omschreven wat er nodig is om een soortgelijk project op te starten, bijvoorbeeld wat de minimale oppervlakte is. Maar bijvoorbeeld ook wat je kunt doen als je de energie niet kunt delen met de omgeving.”

Elise: “Los van de praktische tools die we ontwikkelen zorgen we er ook voor dat onze business case straks voor iedereen begrijpelijk en toegankelijk is, zodat anderen ervan kunnen leren.”

En wat hebben jullie zelf geleerd van dit project tot nu toe?

Pascal: “Hoe belangrijk het is om mensen samen te brengen. Als gemeente ben je beperkt in je kennis, daarom is het belangrijk om ook de markt laten meedenken met je vraagstuk. En ook als gemeenten onderling zouden we onze kennis veel meer moeten uitwisselen. Dat kost tijd, maar zo kunnen we wél sneller stappen zetten. Daarin zie ik ook een mooie rol voor de provincie, die kan mensen en kennis met elkaar verbinden.”

Elise: “Mijn les, ook aan anderen: je hebt een bestuur en projectleiders nodig die buiten de lijntjes kleuren, die niet vies zijn van een pilot of experiment. Daar is lef voor nodig, want het risico bestaat dat het niet zo gaat als je had verwacht. Maar dan heb je wél heel veel lessen geleerd. Eén ding staat vast: willen we de doelen van de energietransitie halen, dan moeten we van de gebaande paden afwijken.”
 

Meer weten?

Onderaan dit artikel, onder 'toegevoegde bestanden' vind je een factsheet met meer informatie over het project.