Baas over de eigen agenda, genieten van het ‘overheidsloze’ leven, zo zou het gaan na 1 januari 2020. Het liep helemaal anders voor Jacinta Kannekens, 64 jaar. Eigenlijk met prepensioen. ‘Ik had gedacht dat ik nog af en toe een klusje zou doen. En toen kwam de RES voorbij; procesregisseur bij de RES in Noordoost Brabant. Daar kon ik geen nee tegen zeggen. Maar nu, na anderhalve maand, ben ik er zeker van: dit is geen klein klusje. Wat een dynamische omgeving! Wat energiek! Toen ik gevraagd werd voor deze rol, was ik net op reis in Duitsland. Ik heb meteen foto’s gemaakt van al die windmolens en zonneweiden bij onze oosterbuur.’
En het thema spreekt Jacinta aan: ‘Dat heeft – denk ik - met mijn leeftijd te maken. Ik kan gerust zeggen dat ik de klimaatverandering echt heb zien gebeuren. In mijn beleving kon ik vroeger elke winter schaatsen. Mijn kinderen hebben in al de vijfentwintig jaar dat ik hier aan een beek woon, misschien één keer geschaatst. En ik zie het droger worden: er staat steeds minder water in deze beek. Mijn zus is onlangs oma geworden en ik denk dan: hebben die kinderen nog wel een toekomst? Ik maak me echt zorgen; is dit de wereld die we achterlaten? Een piepklein beetje bijdragen aan een beter klimaat, dat is wat mij drijft.’
Vrouw in een – overwegend - mannendomein
Jacinta brengt een stevige bagage mee in de RES-organisatie. Opgeleid als theoloog met specialisatie vrouwenstudies zat ze midden in de 2e feministische golf. ‘Maar als theologe en specialist vrouwenstudies kwam je nauwelijks aan de bak. En, ik studeerde af in een tijd dat de banen niet voor het oprapen lagen. Uiteindelijk vond ik werk bij de overheid en dat paste wonderwel. In mijn loopbaan heb ik in veel verschillende functies gewerkt, bij de provincie, gemeente en bij waterschappen. Die ervaring komt me nu heel goed van pas.’
Bestuursadviseur pur sang
Werken op het grensvlak van ambtenarij en bestuur, daar liggen de kracht en de affiniteit van de Berlicumse . ‘Ik heb altijd veel te maken gehad met bestuurders, ik ben wat je zegt een echte bestuursadviseur. Dat is ook de functie die ik nu vervul voor de RES. In al die jaren heb ik ervaren dat ambtenaren en bestuur niet altijd hetzelfde perspectief hebben en dezelfde taal spreken. En dat is logisch, maar daardoor kunnen er in samenwerking wel eens zaken misgaan. Ik zie overal keien van specialisten die alle inhoudelijke kennis op een rij hebben en dat opnemen in een prachtig beleidsdocument. En dan zeggen: zo, dit moet nog even naar het bestuur. Maar die bestuurder leeft in een politieke werkelijkheid die anders is. Hij of zij moet met inwoners in gesprek en met raadsleden. Heeft te maken met media. Dat is een hele andere dynamiek. Op dat grensvlak opereren en die werelden bij elkaar brengen, daar ben ik hier voor aangenomen en dat is wat ik graag doe.’
Elkaars perspectief begrijpen
Jacinta Kannekens is pas net ‘op weg’. Ze heeft een ronde gemaakt langs alle bestuurders. ‘Die worstelen met de vraag hoe ze er in de regio samen uit kunnen komen en tegelijk hun inwoners en gemeenteraden mee kunnen nemen in het proces van energietransitie. Sommige gemeenten zijn daarin al heel ver en anderen zijn nog maar net begonnen. Men vindt elkaar in het gevoel van urgentie dat men nu aan de slag moet om de afgesproken doelen in 2030 (en daarna) te halen’.
De RES heeft er in Noordoost Brabant wel voor gezorgd dat ambtenaren en bestuurders van verschillende gemeenten elkaar steeds vaker opzoeken. “Iedereen is op zoek naar de beste manier om de RES tot stand te brengen. En dat kan het beste samen. En – het gaat om elkaar begrijpen. Elkaars perspectief leren begrijpen.’
Bestuurders in stelling brengen
Bestuurders in stelling brengen, dat is misschien wel de hoofdtaak van Jacinta: ‘Ik wil ervoor zorgen dat bestuurders ook echt kunnen sturen. Daarvoor moet ik ze comfort bieden, ze in de positie brengen dat ze hun werk optimaal kunnen doen. Mijn taak is het om het proces zo te stroomlijnen dat iedereen precies weet waar hij of zij aan toe is. Wat zijn nu precies de beslispunten voor de bestuurders? Samen moeten we ervoor zorgen dat bestuurders met een stevig en goed onderbouwd verhaal naar raden, stakeholders en inwoners kunnen. Een verhaal waarvan men zegt: dit biedt perspectief voor de toekomst. Hier durf ik steun voor de vragen. Als we dat samen voor elkaar krijgen, dan heb ik mijn werk goed gedaan.’