Hét cliché van deze tijd is misschien wel: het is een rare tijd, hè. Ja het is echt een rare tijd, hoor je dan terug. Maar clichés zijn niet voor niets clichés. Ze zijn gewoon waar. Als taalkundige is het interessant om te zien dat de coronacrisis onze taal verrijkt heeft met tal van nieuwe woorden. Lockdownsamenleving, huidhonger, anderhalvemetersamenleving, vaccinatiebelemmeraar en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De woorden hebben zich in korte tijd genesteld in ons nationale bewustzijn. 

In korte tijd is er een gedragsverandering op gang gekomen die zijn weerga niet kent. Velen wassen 10 keer per dag de handen, we dragen mondkapjes, houden afstand op wat complotdenkers na. Allemaal tegennatuurlijke gedragingen voor ons mensen. En toch doen we ze! Het kan dus. 

Ik heb altijd gezegd dat ik met 58 binnen wilde zijn. Maar dat ik het zo letterlijk moest nemen? Deze zin is mijn mantra geworden de afgelopen tijd. Binnen. We zitten vooral met zijn allen binnen vandaag de dag. We houden ons bezig met Teamen en Zoomen, dijen langzaam uit - en dan moet de kerst nog komen. En het is allemaal de schuld van een vleermuis uit Wuhan die wat minuscule deeltjes de ether in geslingerd heeft die vervolgens zijn geëxplodeerd in de mensheid. ‘’The rest is history’. Waar was jij op 10 maart 2020? 

De oerknal is er niets bij. En wij zitten nu met zijn allen in een zwart gat. Maar het goede nieuws binnen een jaar hebben wetenschappers over de hele wereld van datzelfde virus en vaccin gemaakt et. De oplossing van het probleem door het probleem in de oplossing in te bedden. Of zoiets. Mooi begin van een sprookje; er was eens een horrorvleermuis… 

Het laat ons zien dat iets kleins de wereld kan veranderen. Als we dat in ons achterhoofd houden, kan dat natuurlijk ook binnen de grootse energietransitie. Vleermuizen kunnen iets op gang brengen, een energie losmaken. De vleermuis heeft een klap van de molen gehad. Ik was altijd al een fan van Batman.

Maar, ik was nooit zo’n kerstman. Ik vond het allemaal maar opgelegde gezelligheid. Maar nu: Met een klein gezelschap gaan we grootse zaken verrichten. Intiem maar gigantisch. Het kan. Door jezelf te res-etten. Door even helemaal niks te doen dan te tafelen en kleine gesprekken voeren. Ik heb er nog nooit zo naar verlangd.

Onder de kerstboom, die ik deze keer uit mijn eigen tuin heb gehaald, na het bashen van weer een traditie waarbij de gewone kerstboom toch zo’n beroep bleek te doen op de aarde. Dus mijn kerst: een kunstboom, vegatarisch, biologische wijn, verwarming op 17, zelf gebreide katoenen trui, met zijn vieren, misschien vijven … Feest… ik kan bijna niet wachten.

Gelukkig voert Danny Vera de top 2000 aan. Op 31 december, om vijf voor twaalf komt Rollercoaster voorbij. Hoe een klein liedje Queen, de Eagles en Coldplay het nakijken geeft. Het kan, als we willen. En als je niet wilt praten hoeft het niet. Zet de radio aan of de tv. Ok, we moeten de komende dagen nog 100x door Wham heen, en Mariah Scarey is niet van de radio te slaan. Op tv zien we voor de 100^ste keer Lord of the Rings, the Hobbit, samen goed voor 15 uur televisie, alle 8 Harry Potters, Love Actually etc. Fijne feestdagen. Geniet van het kleine, het kan iets groots teweegbrengen. 

Udo Holtappels